سابقه برنامه ریزی توسعه در ایران به سال ۱۳۲۷ برمی گردد که اولین برنامه توسعه کشور بوسیله متخصصان خارجی تنظیم گردید و سازماندهی برای برنامه ریزی نیز در سال ۱۳۲۸ طراحی شد. در بخش آموزش عالی در سال ۱۳۴۶ وزارت علوم و آموزش عالی تاسیس شد و نیز موسسه تحقیقات و برنامه ریزی علمی و آموزشی به عنوان سازمانی مستقل در جهت همکاری و همفکری با وزارت علوم و آموزش عالی در سال ۱۳۴۸ پس از طی مراحل قانونی بوجود آمد و در سال ۱۳۶۰ منحل گردید. بدین ترتیب با انحلال موسسه تحقیقات متاسفانه نیروی انسانی با تجربه آن هم در سطح دانشگاه ها، وزارت و کشور پراکنده گردیدند. در جریان طراحی برنامه اول توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران و تدوین برنامه بخش آموزش عالی و تحقیقات، کمبود مطالعات و تحقیقات و اطلاعات مستند علمی و نیروی انسانی متخصص، با تجربه، کاردان و آشنا به امر برنامه ریزی توسعه در آموزش عالی احساس گردید که پس از بررسی های کارشناسی توسط متخصصان اقتصاد، برنامه ریزی و مدیریت، روانشناسی و علوم اجتماعی از دانشگاههای تهران، تربیت معلم تهران، شهید بهشتی، شیراز، اصفهان، تبریز و مشهد، طی ۳۵ جلسه ۶ ساعته مسایل و مشکلات آموزش عالی بررسی شد و به منظور چگونگی امر نهادی کردن پژوهش و برنامه ریزی در آموزش عالی با استفاده از تجربیات گذشته پیشنهاد گردید که موسسه ای با نام موسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی تاسیس گردد. در این زمینه، اساسنامه موسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی در تاریخ ۱۳۶۹/۱۲/۲۵ توسط شورای گسترش آموزش عالی به تصویب رسید. این موسسه عملاً از سال ۱۳۷۰ با امکانات مرکز آمار و برنامه ریزی آموزشی، که از واحدهای تابعه معاونت آموزشی وزارت متبوع است، شروع به کار نمود و با گذشت مدت زمانی در حدود ۲ سال، سرانجام تشکیلات و نمودار سازمانی آن در تاریخ ۱۳۷۲/۵/۱۲ به تصویب سازمان امور اداری و استخدامی کشور رسید و فعالیت خود را رسماً آغاز نمود.

 ارزیابی طرح الگوی شایستگی مدیران فرهنگی و اجتماعی دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی، دفتر برنامه ریزی اجتماعی و مطالعات فرهنگی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، ناظر علمی طرح، ۱۳۸۹٫

ارزیابی طرح الگوی شایستگی اعضاء هیئت علمی دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی، دفتر برنامه ریزی اجتماعی و مطالعات فرهنگی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، ناظر علمی طرح،۱۳۸۹٫

داوری سند برنامه های راهبردی حوزه آموزش نظام آموزش عالی کشور براساس ارزشهای بنیادین و آمایش سرزمین،۱۳۹۰٫

ارزیابی سند چشم انداز ده ساله و راهبردهای کلان پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، ۱۳۹۱٫

داوری سند عارضه یابی نگرش های شغلی و سازمانی بدنه دانشی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، ۱۳۹۱٫

طرح پژوهشی تدوین برنامه پنج ساله پنجم کمیته امداد حضرت امام(ره) در راستای چشم انداز، ناظر علمی پروژه مؤسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی، ۱۳۸۹-۱۳۹۱٫

گونه شناسی مدل های فرآیند برنامه‌ریزی راهبردی به منظور انتخاب مدل مناسب در برنامه ریزی راهبردی آموزش عالی، گزارش علمی نتایج یافته های پژوهشی، تهران، ۱۳۸۹٫

طراحی وتدوین برنامه راهبردی کمیته آمارهای بخشی حوزه علوم، تحقیقات و فناوری، عضو کمیته، ۱۳۸۹-۱۳۸۸٫

طرح پژوهشی مطالعه مقایسه­ای طرح­های تربیت فرهنگی به منظور ارائه راه­­کارهای بهبود؛ مورد کاوی: دانشگاه­های هدف در سند چشم‌انداز جمهوری اسلامی ایران، مجری طرح، ۱۳۹۴٫

عضو کمیته راهبری برنامه ملی استقرار سامانه هوشمند مدیریت دانش قرآنی کشور، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، مرکز هماهنگی و توسعه پژوهش و آموزش عالی قرآنی کشور (۱۳۹۴ تا ۱۳۹۶)

طرح بررسی روند تحولات شاخصهای علم و فناوری کشور، کمیسیون آموزش­ عالی مجمع عالی بسیج، عضو جلسه اندیشکده آموزش­ عالی، ۱۳۹۵-۱۳۹۶٫

طرح پژوهشی بررسی تجارب کشور ها در نظام جمع­آوری اطلاعات و انتشار آمار درحوزه آموزش عالی، مجری طرح، ۱۳۹۴-۱۳۹۶٫